رویدادهای نجومی در سال۱۴۰۲شمسی

رویدادهای نجومی در سال ۱۴۰۲ هجری شمسی:

رویداد نجومی قابل رؤیت در ایران در سال ۱۴۰۲ هجری شمسی

١- ماه گرفتگی جزیی در تاریخ های شنبه و یکشنبه، ۶ و ۷ آبان 

آغاز گرفتگی: شنبه ساعت ۲۳ و ۵ دقیقه 

حداکثر گرفتگی: ساعت ۲۳ و ۴۴ دقیقه

پایان گرفتگی: ۲۳ دقیقه بامداد یکشنبه 

حداکثر پوشیدگی قرص ماه: ۶ درصد 

این گرفتگی در

تلسکوپ4

گالیله:

نام این دانشمند گالیلئو گالیله است که در سال 1564 متولد شده.او ریاضیدان، اخترشناس و فیزیکدان است که در پیدایش روش علمی جدید و کشف قانونهایی برای شرح نتایج مشاهده و آزمایش تاثیر بسزایی داشته است.گالیله در شهر پیزا در کشور ایتالیا به دنیا آمد و 

پلوتون

پلوتون(یا پلوتو):

پلوتون نهمین و آخرین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی است.این سیاره به زبان انگلیسی Pluto و به زبان فرانسوی Pluton نامیده می‌شود.این سیاره نامی معادل زبان فارسی و عربی ندارد.

نمایی از سیاره پلوتون

طول هر شبانه روز پلوتون معادل 153 ساعت زمینی است. روزهای این سیاره بسیار تاریک است. قمر آن ، شارون ، در سال 1987 بطور تصادفی در رصدخانه مونت پالومار کشف شد. شارون در مدار همزمانی توسط پلوتون به دام افتاده است و

مشتری:

مشتری بزرگ ترین سیاره‌ منظومه خورشیدی و تقریبا هزار برابر زمین است.این سیاره به زبان فارسی مُشتَری به زبان عربی بِرجیس و به زبان انگلیسی Jupiter نامیده می‌شود.

نمایی از سیاره مشتری

مشتری به نام‌های اورمزد، زاوش هم شناخته می‌شود.نقاط سرخ رنگ بزرگ روی این سیاره نشانگر مکان‌ توفان‌های عظیمی است که لااقل 300 سال پیش ایجاد شده است. به خاطر شکل آن، به این نقاط سرخ رنگ چشم ژوپیتر نیز می‌گویند.مشتری در واقع

مریخ:

مریخ چهارمین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی است.این سیاره به زبان فارسی بهرام به زبان عربی مِریخ و به زبان انگلیسی Mars نامیده می‌شود.

عکسی از سیاره مریخ

مریخدر یک مدار طولانی‌تر و با سرعتی کمتر از زمین به دور خورشید می‌چرخد. هر یک بار گردش این سیاره به دور خورشید معادل ۶۸۷ شبانه‌روز زمین به درازا می‌کشد و طول شب و روز آن از زمین کمی طولانی‌تر است.قطر مریخ نزدیک به یک‌دوم قطر زمین و برابر ۶٬۷۹۰ کیلومتر است. 

زمین:

زمین کره‌ای است که روی آن زندگی می‌کنیم.این سیاره به زبان فارسی زمین به زبان عربی لأرض و به زبان انگلیسی Earth نامیده می‌شود.

نمایی از سیاره‌ی زمین

نمای متحرکی از سیاره زمین

زمین در بدو پیدایش بصورت کره‌ای از مواد داغ و نیمه مذاب بود. بتدریج عناصر سنگینتر ته‌نشین شده و هسته فلزی را بوجود آوردند و در عین حال عناصر سبکتر به سطوح فوقانی آمده و جبه و پوسته را تشکیل دادند. پس از گذشت چند میلیارد سال،

زهره

زهره:

زهره یکی از سیاره‌هایی است که می‌توان آن را به آسانی در آسمان پیدا کرد.این سیاره به زبان فارسی ناهید به زبان عربی زُهره و به زبان انگلیسی Venus نامیده می‌شود.

نمایی از سیاره زهره

زهره گاهی 'ستاره شام' نامیده می‌شود. این سیاره درخشان بیش از هر سیاره دیگر، به زمین نزدیک می‌شود و در نزدیکترین نقطه به 42 میلیون کیلومتری ما می‌رسد. در روشنترین حالت پس از ماه،

عطارد

عطارد(تیر):

تیر اولین،داخلی ترین و کوچکترین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی است.این سیاره در زبان فارسی به نام تیر،به زبان عربی عَطارُد و به زبان انگلیسی Mercury نامیده می‌شود.

نمایی از سیاره عطارد

عطارد تندروترین سیاره منظومه‌ی شمسی و نزدیکترین سیاره‌به خورشید است که با سرعتی حدود ۴۸ کیلومتر بر ثانیه، هر ۸۸ روز یکبار خورشید را دور می‌زند.سیاره عطارد با فاصله۵۷ میلیون و ۹۲۴ هزار کیلومتری از خورشید، به خاطر نزدیکی این سیاره به خورشید اگر در طرف رو به خورشید آن (بخشی که روز است) قرار بگیرید به راحتی در دمای ۴۶۵درجه سانتیگراد پخته خواهید شد.

خورشید:

مادر منطومه‌ی شمسی خورشید است.این ستاره در زبان فارسی خورشید در زبان عربی شَمس و در زبان انگلیسی Sun نامیده می‌شود.خورشید در فارسی درگذشته با نام‌های دیگری چون خور، هور، مهر و روز خوانده می‌شد.

نمایی از ستاره خورشید

اگر خورشید نبود ما نمی‌توانستیم سیاره های منطومه‌ی شمسی رو ببینیم چون سیاره ها هیچ نوری از خود ندارند و برای  اینکه ما بتوانیم آنها را ببینیم باید نور خورشید به آنها بتابد و آنها نور خورشید را منعکس کنند تا ما بتوانیم آن زیبایی رو ببینیم.