تلسکوپ1

تلسکوپ:

تلسکوپ وسیله ای برای دیدن سیارات و اجسام آسمانی است.این وسیله به زبان فارسی ترابین و به زبان انگلیسی Telescope نامیده میشود.(این وسیله کلمه ای معادل زبان عربی ندارد)

کار اصلی تلسکوپ ، جذب تابشهای رسیده از سیاره‌ها ، ستارگان و کهکشانها

پلوتون

پلوتون(یا پلوتو):

پلوتون نهمین و آخرین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی است.این سیاره به زبان انگلیسی Pluto و به زبان فرانسوی Pluton نامیده می‌شود.این سیاره نامی معادل زبان فارسی و عربی ندارد.

نمایی از سیاره پلوتون

طول هر شبانه روز پلوتون معادل 153 ساعت زمینی است. روزهای این سیاره بسیار تاریک است. قمر آن ، شارون ، در سال 1987 بطور تصادفی در رصدخانه مونت پالومار کشف شد. شارون در مدار همزمانی توسط پلوتون به دام افتاده است و

نپتون:

نپتون آخرین سیاره منظومه شمسی است.این سیاره به زبان فارسی نپتون به زبان عربی نِپتون و به زبان انگلیسی Neptune نامیده می‌شود.

نمایی از سیاره نپتون

نپتون از لحاظ اندازه و ساختار شبیه به سیاره همسایه‌اش ، سیاره اورانوس ، می باشد. جو آبی رنگ و درخشان این سیاره بخاطر وجود گاز متان در آن است. شکلهای ابر مانند متعدی روی این سیاره وجود دارند که مهمترین آنها لکه سیاه بزرگ نام دارد. این لکه ، مجموعه طوفانی عظیمی به بزرگی کره زمین است. شکلهای ابر مانند نپتون ، توسط

اورانوس:

اورانوس هفتمین سیاره نزدیک به خورشید و سومین غول از چهار غول گازی است.این سیاره به زبان فارسی اورانوس به زبان عربی اُرانوس و به زبان انگلیسی Uranus نامیده می‌شود.

نمایی از سیاره اورانوس

تحت شرایط بسیار عالی ، اورانوس را می‌توان با چشم غیر مسلح دید. هنگام مشاهده با تلسکوپ ، اورانوس بصورت حلقه کوچکی به رنگهای سبز و آبی دیده می‌شود. 15 قمر اورانوس

زحل:

زحل ششمین سیاره منظومه‌ی شمسی و دومین سیاره ی بزرگ در منظومه شمسی است.این سیاره به زبان فارسی کیوان به زبان عربی زُحَل و به زبان انگلیسی Saturn نامیده می‌شود.

نمایی از سیاره زحل

زحل یک گلوله گازی غول‌پیکر است که با وجود حجم زیادش تنها ۹۵ برابر زمین جرم دارد.یک روز کامل در زحل برابر ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه و در زمین  یک سال آن برابر ۲۹٫۵ برابر سال زمین است. از آنجایی که مدار استوایی زحل تقریباً همانند زمین در ۲۷ درجه‌است، تغییرات زاویه سیاره نسبت به خورشید شبیه به

لحظه فرو ریختن تلسکوپ غول‌پیکر ۹۰۰ تنی آرسیبو در پورتوریکو

لحظه فرو ریختن تلسکوپ غول‌پیکر ۹۰۰ تنی آرسیبو در پورتوریکو:

این تلسکوپ یکی از عظیم ترین تلسکوپ ‌های اکتشافی جهان بود که نزدیک به شش دهه دانشمندان سراسر دنیا در پژوهش‌ها و مطالعات نجومی خود از آن بهره گرفته و بیش از نیم قرن در کشف های نجومی نقش اساسی داشته است.

سالانه حدود ۹۰ هزار گردشگر از رادیوتلسکوپ پورتوریکو دیدن می‌کردند.

 

مشتری:

مشتری بزرگ ترین سیاره‌ منظومه خورشیدی و تقریبا هزار برابر زمین است.این سیاره به زبان فارسی مُشتَری به زبان عربی بِرجیس و به زبان انگلیسی Jupiter نامیده می‌شود.

نمایی از سیاره مشتری

مشتری به نام‌های اورمزد، زاوش هم شناخته می‌شود.نقاط سرخ رنگ بزرگ روی این سیاره نشانگر مکان‌ توفان‌های عظیمی است که لااقل 300 سال پیش ایجاد شده است. به خاطر شکل آن، به این نقاط سرخ رنگ چشم ژوپیتر نیز می‌گویند.مشتری در واقع

مریخ:

مریخ چهارمین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی است.این سیاره به زبان فارسی بهرام به زبان عربی مِریخ و به زبان انگلیسی Mars نامیده می‌شود.

عکسی از سیاره مریخ

مریخدر یک مدار طولانی‌تر و با سرعتی کمتر از زمین به دور خورشید می‌چرخد. هر یک بار گردش این سیاره به دور خورشید معادل ۶۸۷ شبانه‌روز زمین به درازا می‌کشد و طول شب و روز آن از زمین کمی طولانی‌تر است.قطر مریخ نزدیک به یک‌دوم قطر زمین و برابر ۶٬۷۹۰ کیلومتر است. 

زمین:

زمین کره‌ای است که روی آن زندگی می‌کنیم.این سیاره به زبان فارسی زمین به زبان عربی لأرض و به زبان انگلیسی Earth نامیده می‌شود.

نمایی از سیاره‌ی زمین

نمای متحرکی از سیاره زمین

زمین در بدو پیدایش بصورت کره‌ای از مواد داغ و نیمه مذاب بود. بتدریج عناصر سنگینتر ته‌نشین شده و هسته فلزی را بوجود آوردند و در عین حال عناصر سبکتر به سطوح فوقانی آمده و جبه و پوسته را تشکیل دادند. پس از گذشت چند میلیارد سال،

زهره

زهره:

زهره یکی از سیاره‌هایی است که می‌توان آن را به آسانی در آسمان پیدا کرد.این سیاره به زبان فارسی ناهید به زبان عربی زُهره و به زبان انگلیسی Venus نامیده می‌شود.

نمایی از سیاره زهره

زهره گاهی 'ستاره شام' نامیده می‌شود. این سیاره درخشان بیش از هر سیاره دیگر، به زمین نزدیک می‌شود و در نزدیکترین نقطه به 42 میلیون کیلومتری ما می‌رسد. در روشنترین حالت پس از ماه،